ផូល កើតក្នុងតំបន់ដ៏ក្រីក្រមួយនៅឡូសអេនជឺឡេស។ គាត់ចងចាំថ្ងៃបុណ្យការងារដែលនឹងមានអ្នកដែលទទួលបានជោគជ័យ មួយចំនួននឹងមកទស្សនាសាលារបស់គាត់ហើយនិយាយប្រាប់សិស្សក្នុងសាលា បន្តិចបន្តួចពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ។ លោក ផូល និយាយថា ការធ្វើទស្សនាការទាំងនោះមិនមានឥទ្ធិពលលើគំនិតរបស់គាត់នោះទេ ព្រោះគាត់មិនអាចមើលឃើញថាខ្លួនគាត់អាចឈានទៅដល់ចំណុចកំពូលដូចគេ នោះទេ។
នៅពេលដែលគាត់ធំដឹងក្តី គាត់បានឃើញការប្រើអំពើរហឹង្សាដែលឈានទៅដល់ការសម្លាប់បងប្អូនរបស់ គេ។ លោក ផូល បានសម្រេចចិត្តថាគាត់គាត់នឹងធ្វើការផ្លាស់ប្តូរ៖ “ថ្ងៃនោះ ខ្ញុំបានស្បថចំពោះខ្លួនឯងថា ខ្ញុំនឹងមិនបង្ករទុក្ខព្រួយដល់អ្នកដទៃនោះទេ ហើយខ្ញុំនឹងបង្កើតភាពរីករាយសម្រាប់អ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ”។
នៅអាយុ ១៤ឆ្នាំ លោក ផូល បានចាកចេញពីក្រុមក្មេងទំនើងក្នុងភូមិ ហើយចាប់ផ្តើមហ្វឹកហាត់ក្នុងក្រុមប៉ូលីសក្នុងភូមិ។ លោក ផូល បកស្រាយពីការហ្វឹកហាត់ដែលចាប់ផ្តើមពីការហាត់ប្រាណនៅម៉ោង ៥ព្រឹក ថា “ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីម្យ៉ាងដើម្បីខ្លួនឯង”។ ជាចុងក្រោយ គាត់បានជ្រើសយកកីឡាប្រដាល់ធ្វើជាកីឡាប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ហើយគាត់បានដាក់គោលដៅថានឹងចូលប្រកួតក្នុងកីឡាអូឡាំពិក។
នៅឆ្នាំ ១៩៨៤ លោក ផូល បានបង្កើតក្រុមប្រដាល់អូឡាំពិកអាមេរិក ហើយបានបន្តរហូតដល់បានទទួលមេដៃមាស។ ក្រោយមកគាត់ក៏បានក្លាយទៅជាភ្ញៀវកិត្តិយសក្នុងថ្ងៃបុណ្យការងារ ហើយគាត់ប្រាប់សិស្សទាំងអស់ថា អ្វីដែលសំខាន់បំផុតដែលពួកគេត្រូវរៀនគឺ៖ “អ្នកអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកចង់ធ្វើ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវតែជឿជាក់លើខ្លួនឯងជាមុនសិន”។ (ដកស្រង់ចេញពីគេហ័ទំព័រសុខភាពhttp://health.com.kh)
No comments:
Post a Comment