ហេតុអ្វីបានជាវាក្លាយទៅជាការប្រកួតប្រជែងទៅវិញសូម្បីតែ មនុស្សដែលស្គាល់ពីខ្លួនឯងច្បាស់ក៏ដោយនោះ?ពីព្រោះគឺវាដូចគ្នា ទៅនឹងសត្វខ្លាដែលសម្លឹងមើលគ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងព្រៃអញ្ចឹង ដែរ ក្រសែភ្នែកដ៏ខ្លាំងក្លារបស់វាបានអុជបញ្ឆេះសភាវគតិវាយប្រហារមុនគេ ។ប្រសិនបើខ្លានោះសម្លឹងមើលទៅទីឆ្ងាយវាអាចនឹងត្រូវគេសង្គ្រប់ លើវា។ភាពខ្សោយទំនាក់ទំនងតាមក្រសែភ្នែកគឺដូចជាមនុស្សពិការនៅ ក្នុងព្រៃអិញ្ចឹងដែរ។
ខាងក្រោមនេះគឺជាចំនុចខ្លះៗដើម្បីពង្រឹងទំនាក់ទំនងតាមរយៈក្រសែភ្នែក៖
នៅពេលដែលអ្នកសម្លឹងនរណាម្នាក់ដោយមិនដាក់ភ្នែកត្រូវចាប់ពិពណ៌នា ភ្នែករបស់គេហើយគិតពីពណ៌ភ្នែកនោះ។ កុំទាន់ឈប់នៅពេលអ្នកដឹងថាភ្នែកគេមានពណ៌ខៀវ ឬ ពណ៌ត្នោត ពណ៌សប្រែជាពណ៌ស្រអាប់។ វាមានទៀតដូចជា ពណ៌ចាំងដូចត្បូង ស្លេក ។ បើពណ៌ត្នោត អាចដូចជាពណ៌ត្នោតលាយពណ៌បៃតង ឬ ដូចពណ៌ផ្លែអាលម៉ុន ពណ៌ដូចដី។ ពណ៌ប្រផេះអាច ប្រផេះស្រាលឬប្រផេះដិត។ពេលខ្លះអ្នកស្គាល់មនុស្សយូរឆ្នាំហើយ មិនពិពណ៌នាពីពណ៌ភ្នែកគេត្រឹមត្រូវនោះទេ។ចូរសាកគិតដល់មិត្តមួយ ចំនួន។តើអ្នកអាចពិពណ៌ពីពណ៌ភ្នែករបស់គេបានដែរទេ?លើកទី២ ដែលអ្នកបានជួបគេចូរសម្លឹងមើលទៅភ្នែកមនុស្សម្នាក់នោះ ពិនិត្យមើលទ្រង់ទ្រាយភ្នែករបស់គេនោះ។តើភ្នែកទាំងគូររបស់គេនោះ មានរាងមូល?ទ្រវែងដូចពងក្រពើរឬដូចផ្លែអាលម៉ុន?តើផ្នែកពណ៌ស របស់ភ្នែកមានច្រើនទេ?តើពណ៌សនោះមានរបៀបម៉េច? ក្រហមងាំង?
ចំណុចមួយទៀតសម្រាប់អ្នកគឺការរាប់ចំនួនព្រិចភ្នែក។នេះគឺជាវិធី មួយទៀតដើម្បីហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងឲ្យក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលមាន អារម្មណ៍ស្រួលនៅពេលទំនាក់ទំនងតាមក្រសែភ្នែក។ លើកក្រោយ ពេលអ្នកជួបនរណាចូរព្យាយាមកត់សម្គាល់ថាតើគាត់ព្រិចភ្នែកប៉ុន្មាន ដង។ (ដកស្រង់ចេញពីគេហ័ទំព័រសុខភាពhttp://health.com.kh)
No comments:
Post a Comment